epikurejczyk

epikurejczyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) filoz. zwolennik epikureizmu

(1.2) książk. człowiek korzystający z życia

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epikurejczyk	epikurejczycy
dopełniacz	epikurejczyka	epikurejczyków
celownik	epikurejczykowi	epikurejczykom
biernik	epikurejczyka	epikurejczyków
narzędnik	epikurejczykiem	epikurejczykami
miejscownik	epikurejczyku	epikurejczykach
wołacz	epikurejczyku	epikurejczycy
depr. M. i W. lm: (te) epikurejczyki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) sybaryta, hedonista, wygodniś

antonimy:

(1.1) stoik

(1.2) asceta

hiperonimy:

(1.1) filozof

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Epikur m, epikureizm m

forma żeńska epikurejka ż

przym. epikurejski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Epicurean
• baskijski: (1.1) epikurotar
• białoruski: (1.1) эпікурэец m; (1.2) эпікурэец m
• niemiecki: (1.1) Epikureer m
• rosyjski: (1.1) эпикуреец m; (1.2) эпикуреец m
• słowacki: (1.1) epikurejec m, epikurovec m; (1.2) epikurejec m
• ukraiński: (1.1) епікуреєць m; (1.2) епікуреєць m

źródła: