Bałtyka

Bałtyka (język polski)

wymowa:

IPA: [bawˈtɨka], AS: [bau̯tyka]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geol. kraton stanowiący do końca ordowiku samodzielny kontynent; zob. też Bałtyka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Bałtyka
dopełniacz	Bałtyki
celownik	Bałtyce
biernik	Bałtykę
narzędnik	Bałtyką
miejscownik	Bałtyce
wołacz	Bałtyko

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kraton

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bałtyk m, Bałt mos, Bałtyjka ż, Bałtyjsk m, Bałtów m, Bałta ż

przym. bałtycki, nadbałtycki, bałtyjski, bałtowski, bałcki

przysł. bałtycko

tem. słow. bałto-

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Baltica
• baskijski: (1.1) Baltika
• chiński standardowy: (1.1) 波羅地大陸
• czeski: (1.1) Baltika ż
• estoński: (1.1) Baltika
• francuski: (1.1) Baltica
• hiszpański: (1.1) Báltica
• holenderski: (1.1) Baltica
• japoński: (1.1) バルティカ大陸
• koreański: (1.1) 발티카
• litewski: (1.1) Baltika ż
• niemiecki: (1.1) Baltica n, Baltika n
• norweski (bokmål): (1.1) Baltika
• norweski (nynorsk): (1.1) Baltica
• portugalski: (1.1) Báltica
• rosyjski: (1.1) Фенносарматия ż, Балтика ż
• szwedzki: (1.1) Baltika
• włoski: (1.1) Baltica
• żmudzki: (1.1) Baltėka

źródła: