szumieć

szumieć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʃũmʲjɛ̇ʨ̑], AS: [šũmʹi ̯ėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) powodować szum

(1.2) wprowadzać zamieszanie, burzyć się, buntować się

(1.3) hucznie bawić się

odmiana:

przykłady:

(1.1) Płonie ognisko i szumią knieje.

(1.1) Wentylator klimatyzatora szumi tak głośno, że nagrywanie podcastu w tym pomieszczeniu mija się z celem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szum, szumek, szumowina

czas. poszumieć, rozszumieć się, wyszumieć się, zaszumieć, zaszumić

przym. szumowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hum, swoosh, sough
• arabski: (1.1) حف
• esperanto: (1.1) zumi; (1.2) brui, muĝi
• francuski: (1.1) bruire
• hiszpański: (1.1) murmurar, susurrar
• łaciński: (1.1) affremo
• niemiecki: (1.1) summen, rauschen, brausen, säuseln; (1.3) toben
• włoski: (1.1) mormorare, zufolare

źródła: