syn marnotrawny

syn marnotrawny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsɨ̃n ˌmarnɔˈtravnɨ], AS: [sỹn marnotravny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przen. ktoś, kto zawinił lub zbłądził, ale w końcu się opamiętał; zob. też przypowieść o synu marnotrawnym w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) powrót syna marnotrawnego • przypowieść o synu marnotrawnym

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

z Biblii: Ewangelia wg św. Łukasza 15, 11-32

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) prodigal son
• białoruski: (1.1) блудны сын m
• czeski: (1.1) marnotratný syn m
• hiszpański: (1.1) hijo pródigo m
• nowogrecki: (1.1) άσωτος υιός m
• rosyjski: (1.1) блудный сын m
• słowacki: (1.1) márnotratný syn m
• ukraiński: (1.1) блудний син m
• włoski: (1.1) figliol prodigo m

źródła: