senatus

senatus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) senat

odmiana:

(1.1) senātus, senātūs lub rzadziej senātī, rzadko też senātuis (deklinacja IV lub rzadziej deklinacja II, rzadko deklinacja III)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	senātus	senātūs / senātī / rzad. senātuēs
dopełniacz	senātūs / senātī / rzad. senātuis	senātuum / senātōrum / rzad. senātuum
celownik	senātuī / senātō / rzad. senātuī	senātibus / senātīs / rzad. senātuibus
biernik	senātum / senātum / rzad. senātuem	senātūs / senātōs / rzad. senātuēs
ablatyw	senātū / senātō / rzad. senātue	senātibus / senātīs / rzad. senātuibus
wołacz	senātus / senāte	senātūs / senātī / rzad. senātuēs

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) senatui placuit → senat zagłosował (dosł. senatowi spodobało się)

(1.1) senatum cogere → zwołać posiedzenie senatu

(1.1) senatum habere → odbyć posiedzenie senatu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. senator m, senectus ż, senex m

przym. senex

związki frazeologiczne:

(1.1) Senatus Populusque Romanus

etymologia:

łac. senex → stary

uwagi:

(1.1) dosł. senatus oznacza coś w rodzaju rada starszych

źródła: