pękać ze śmiechu

pękać ze śmiechu (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɛ̃ŋkaʥ̑ zɛ‿ˈɕmʲjɛxu], AS: [pẽŋkaʒ́ ze‿śmʹi ̯eχu], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • udźw. międzywyr.• zestr. akc.• i → j 

​

znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) śmiać się bardzo gwałtownie

odmiana:

(1.1) zob. pękać, „ze śmiechu” nieodm.

przykłady:

(1.1) Wszyscy pękali ze śmiechu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) boki zrywać, zrywać boki ze śmiechu, zrywać boki od śmiechu, zanosić się od śmiechu, zanosić się śmiechem, skręcać się ze śmiechu, dusić się ze śmiechu, umierać ze śmiechu, konać ze śmiechu, zdychać ze śmiechu, śmiać się do rozpuku, pokładać się ze śmiechu, tarzać się ze śmiechu, sikać ze śmiechu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) burst out laughing

źródła: