| Uwaga |
|---|
ovis
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
ovis (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
formy zależne
- odmiana:
- (1.1) ov|is, ~is (deklinacja III)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ovis ovēs dopełniacz ovis ovium celownik ovī ovibus biernik ovem ovēs ablatyw ove ovibus wołacz ovis ovēs
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Zdarzało się, że rzeczownik ovis nietypowo traktowano jako rzeczownik rodzaju męskiego zamiast żeńskiego, co poświadczał m.in. Gelliusz[2].
- Rzeczownik ovis może być użyty w odniesieniu do dowolnego przedstawiciela ssaka z rodzaju Ovis, niezależnie od tego, czy chodzi o samicę, czy samca[1]. W związku z tym Józef Korpanty w obszernym słowniku łacińsko-polskim tłumaczy to słowo zarówno jako owca, jak i baran[3]. Jednak rzeczownik ovis może być także używany w węższym znaczeniu jako samica tego ssaka (owca), przeciwstawiany rzeczownikowi aries (baran)[1].
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Oxford Latin Dictionary, Oxford University Press, 1968, s. 1278.
- ↑ Anthony Corbeill, Sexing the World. Grammatical Gender and Biological Sex in Ancient Rome, Princeton University Press, 2015, s. 57–58, ISBN 978-0-691-20231-0
- ↑ Józef Korpanty, Słownik łacińsko-polski. I-Z, tom 2, Warszawa 2001, s. 392, ISBN 83-7195-472-7.