Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

okukać

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

okukać (język polski)

wymowa:
IPA: [ɔˈkukaʨ̑], AS: [okukać]
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) etn. o kukułce kukając w obecności człowieka, wpłynąć na jego los, pozytywnie[1] lub nie
odmiana:
przykłady:
(1.1) Chłopak ledwo "zipał", ale zipał; aż w czwartym roku okukała kukułka na wiosnę chorobę, więc się poprawił i w jakim takim zdrowiu doszedł do dziesiątego roku życia. (H. Sieniewicz: Janko Muzykant)
(1.1) Okukała mnie kukułka i miałam akurat w kieszeni sto złotych! Najlepsza wróżba na kolejny rok. (z Internetu)
(1.1) Na wiosnę musimy mieć przysłowiowy grosz w portfelu, aby kukułka nas nie „okukała” i nie pozbawiła nas szansy do wzbogacenia się. (z Internetu)
składnia:
(1.1) okukać + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okukanie n, kuku n
czas. kukać ndk.
wykrz. kuku
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. 3, Warszawa 1900–1927, s. 759.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=okukać&oldid=79788”