Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

klekotać

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

klekotać (język polski)

wymowa:
​?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) o bocianie wydawać odgłosy dziobem, kłapać
(1.2) o motorze wydawać warkot
(1.3) pot. paplać, trajkotać[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Zrobiło się wiosennie, na dachu klekotał bociek.
(1.2) Jego samochód to wielka klekocząca czortopchajka.
(1.3) Zuza codziennie przy śniadaniu klekocze mi nad łbem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klekot m, klekotka ż, klekotnica ż, klekotun m, klekotanie n
czas. zaklekotać dk.
przym. klekotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło klekotać w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=klekotać&oldid=67873”