kóń

kóń (język polski)

kóń (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gw. cieszyńskie koń

odmiana:

przykłady:

(1.1) Kóń je spokojniejszy jak mo blinde na oczach. (sic!)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: koń

źródła:

kóń (język dolnołużycki)

konje (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koń

odmiana:

przykłady:

(1.1) Wón jo kónja do drebota pógónił. → Pognał konia kłusem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. kónick, kónjašk, kónjetko

przym. kónjecy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kóń (język górnołużycki)

konje (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koń

odmiana:

przykłady:

(1.1) Kóń pomha hewak při ćežkim rólnym dźěle. → Koń pomaga zwykle przy ciężkiej pracy na roli.

składnia:

kolokacje:

(1.1) přahaty kóń → koń zaprzęgowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. konik

przym. konjacy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kóń (język kaszubski)

konje (1.1)

wymowa:

IPA: [koɲ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koń

odmiana:

przykłady:

(1.1) Kóń wiedno pòmògô przë cãżczi robòce na roli. → Koń pomaga zawsze przy ciężkiej pracy na roli.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zaprzëżny kóń → koń zaprzęgowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. konik

przym. konjacy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: