genitivus

genitivus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. dopełniacz, przypadek określający w większości języków właściciela (pytanie czyj?)

przymiotnik

(2.1) wrodzony, z urodzenia

odmiana:

(1.1), (2.1) genitiv|us, ~i; (deklinacja II)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. generatio ż, genesis ż, genetrix ż, genitor m, genus m, genitus m

czas. genero, gigno, geno

przym. generosus, genitus, genitalis

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• zobacz też: Indeks:Łaciński - Słownictwo gramatyczne
• zobacz też: abessivus • ablativus • absolutivus • accusativus • adessivus • allativus • comitativus • dativus • dedativus • elativus • ergativus • essivus • genitivus • illativus • inessivus • instrumentalis • locativus • nominativus • partitivus • possessivus • prolativus • terminativus • translativus • vocativus
• stosowana również pisownia: genetivus

źródła: