Teuton

Teuton (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. hist. członek starożytnego plemienia wywodzącego się z Półwyspu Jutlandzkiego

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. teutoński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Teuton
• białoruski: (1.1) тэўтон m
• estoński: (1.1) teutoon
• francuski: (1.1) Teuton m
• rosyjski: (1.1) тевтон m
• szwedzki: (1.1) teuton w
• ukraiński: (1.1) тевтон m

źródła:

Teuton (język angielski)

wymowa:

amer. IPA: /ˈtu.tən/ lub /ˈtu.tɑn/ lub /ˈtju.tən/ lub /ˈtju.tɑn/

bryt. IPA: /ˈtuː.tən/ lub /ˈtuː.tɒn/ lub /ˈtjuː.tən/ lub /ˈtjuː.tɒn/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) teutoński

rzeczownik

(2.1) etn. hist. Teuton

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. Teutonic

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Teuton (język francuski)

wymowa:

IPA: /tø.tɔ̃/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) etn. hist. Teuton

odmiana:

(1.1) lp Teuton; lm Teutons

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Teutonne ż

przym. teutonique, teuton

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: