ручка

ручка (język białoruski)

рука і ручка (1.1)

transliteracja:

ručka

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. rączka

(1.2) pieszcz. rączka

(1.3) rączka, ucho, uchwyt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. рука ż, ручнік m, рукавіца ż, рукаў m

przym. ручны

przysł. уручную

związki frazeologiczne:

дабіць да ручкі • давесці да ручкі • дайсці да ручкі / дабіцца да ручкі

etymologia:

zdrobn. od białor. рука

uwagi:

źródła:

ручка (język rosyjski)

transliteracja:

ručka

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) długopis

(1.2) zdrobn. rączka

(1.3) rączka, ucho, uchwyt

(1.4) korba, dźwignia, wajcha

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ручка (język ukraiński)

transliteracja:

ručka

wymowa:

ру́чка zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. rączka

(1.2) rączka, ucho, uchwyt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) божі ручки

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. рука ż, ручиця ż, ручище n, ручисько n, рукав m, рукавець m, рукавча n, рукавчик m, рукавиця ż, рукавичка ż, рукавичник m, рукавичниця ż, ручкання n

zdrobn. ручечка ż, рученька ż

czas. ручатися ndk., ручитися dk., ручити ndk., ручкатися ndk.

przym. ручний, рукатий, рукавний, рукавичний

związki frazeologiczne:

etymologia:

zdrobn. od ukr. рука́

uwagi:

źródła: