Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

żec

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: Zeczecżëc

żec (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ʒɛʦ̑], AS[žec] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) st.pol. palić[1]
odmiana:
(1.1) czas teraźniejszy: żgę, żżesz, żże, żżemy, żżecie, żgą, czas przeszły: żegłem/żgłam, żegłeś/żgłaś, …, imiesłów przymiotnikowy bierny: żżony
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Żegota ż/mos, ożóg, pożar, pożoga, żagiew, żegleń, Żegań, żglisko, zgliszcze
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów pol. Żegota
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: palić
źródła:
  1. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 806.