Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

ubłocić

Z Wedariusz, słownik
Wersja z dnia 02:36, 6 maj 2021 autorstwa imported>Olafbot (zmiana "{{wymowa}} {{" na "{{wymowa}}\n: {{", dodane {{audio|LL-Q809 (pol)-Olaf-ubłocić.wav}})
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ubłocić (język polski)

ktoś ubłocił (1.1) samochód
chłopiec ubłocił się (2.1)
wymowa:
IPA[uˈbwɔʨ̑iʨ̑], AS[ubu̯oćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) ubrudzić, pokrywając błotem

czasownik zwrotny dokonany ubłocić się (ndk. brak)

(2.1) ubrudzić, pokryć błotem samego siebie
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błotnik mrz, ubłocenie n, błoto n, błotko n, błota
czas. zabłocić dk., wybłocić dk.
przym. błotnisty
ims. zabłocony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: