roztwór

roztwór (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrɔstfur], AS: [rostfur], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. jednorodna mieszanina dwóch lub więcej substancji tworząca jedną fazę, występującą w różnych stanach skupienia; zob. też roztwór w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	roztwór	roztwory
dopełniacz	roztworu	roztworów
celownik	roztworowi	roztworom
biernik	roztwór	roztwory
narzędnik	roztworem	roztworami
miejscownik	roztworze	roztworach
wołacz	roztworze	roztwory

przykłady:

(1.1) Gdy w roztworze krystalicznym zajdą odpowiednie warunki, zaczyna formować się kryształ.

składnia:

kolokacje:

(1.1) roztwór alkoholowy • roztwór wodny • skład roztworu • stężenie roztworu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. roztwarzanie n, roztworzenie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) solution, dilution
• baskijski: (1.1) disoluzio, soluzio
• białoruski: (1.1) раствор m
• czeski: (1.1) roztok m
• esperanto: (1.1) solvaĵo, solvo
• francuski: (1.1) solution ż
• hiszpański: (1.1) solución ż, disolución ż
• łotewski: (1.1) šķīdums m
• niemiecki: (1.1) Lösung ż
• nowogrecki: (1.1) διάλυμα n
• portugalski: (1.1) solução ż
• rosyjski: (1.1) раствор m
• słowacki: (1.1) roztok m
• szwedzki: (1.1) lösning w
• tajski: (1.1) สารละลาย
• ukraiński: (1.1) розчин m
• włoski: (1.1) soluzione ż

źródła: