prawo publiczne

prawo publiczne (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpravɔ puˈblʲiʧ̑nɛ], AS: [pravo publʹične], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) praw. gałąź prawa zawierająca normy prawne, których zadaniem jest ochrona interesu publicznego; zob. też prawo publiczne w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody, blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	prawo publiczne
dopełniacz	prawa publicznego
celownik	prawu publicznemu
biernik	prawo publiczne
narzędnik	prawem publicznym
miejscownik	prawie publicznym
wołacz	prawo publiczne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) public law
• baskijski: (1.1) zuzenbide publiko
• francuski: (1.1) droit public m
• hiszpański: (1.1) derecho público m
• łaciński: (1.1) ius publicum n
• nowogrecki: (1.1) δημόσιο δίκαιο n
• włoski: (1.1) diritto pubblico m

źródła: