w końcu

w końcu (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈf‿kɔ̃j̃nʦ̑u], AS: [f‿kõĩ ̯ncu], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• rozs. artyk.• przyim. nie tw. syl.

​

znaczenia:

fraza przysłówkowa

(1.1) ostatecznie, wreszcie, nareszcie (najczęściej po długim czekaniu)

(1.2) właściwie, tak naprawdę

odmiana:

(1.1-2) nieodm.

przykłady:

(1.1) W końcu udało mi się naprawić pralkę.

(1.2) Więc o co oni się w końcu pokłócili?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wreszcie

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: właściwie

• duński: (1.1) endeligt, til sidst
• niemiecki: (1.1) endlich, letztendlich; (1.2) endlich, letztendlich
• szwedzki: (1.1) slutligen, till sist, långt om länge, i slutändan, till syvende och sist

źródła: