Uwaga |
---|
apoteoza
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
apoteoza (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wyidealizowanie, wybielenie, przypisywanie, nadawanie istocie bądź rzeczy przymiotów ją idealizujących; przedstawienie jakiejś idei, postaci, wydarzenia w sposób skrajnie subiektywny niepoświęcający żadnej uwagi jakimkolwiek wadom, postrzegający jedynie zalety; zob. też apoteoza w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik apoteoza apoteozy dopełniacz apoteozy apoteoz celownik apoteozie apoteozom biernik apoteozę apoteozy narzędnik apoteozą apoteozami miejscownik apoteozie apoteozach wołacz apoteozo apoteozy
- przykłady:
- (1.1) Są one apoteozą majestatu i wszechpotęgi Jahwe, który otacza miłością ludzkość i potrafi wybaczyć jej najcięższe grzechy, ale także bywa nieubłagany w gniewie i wymierzaniu kar[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) idealizacja, wybielenie, gloryfikacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. apoteozowanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. ἀποθέωσις (apothéōsis) → ubóstwienie[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) apotheosis
- bułgarski: (1.1) апотеоз m
- duński: (1.1) apoteose w
- esperanto: (1.1) apoteozo, diigo
- hiszpański: (1.1) apoteosis ż
- interlingua: (1.1) apotheosis
- niemiecki: (1.1) Apotheose ż
- nowogrecki: (1.1) αποθέωση ż
- słowacki: (1.1) apoteóza ż
- źródła:
- ↑ Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Podręczny słownik terminów literackich, wyd. Open, Warszawa 1999, s. 27.