pustkowie

pustkowie (język polski)

pustkowie (1.1)

pustkowie (1.1)

wymowa:

IPA: [puˈstkɔvʲjɛ], AS: [pustkovʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. miejsce lub obszar niezamieszkany przez ludzi, puste

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pustkowie	pustkowia
dopełniacz	pustkowia	pustkowi
celownik	pustkowiu	pustkowiom
biernik	pustkowie	pustkowia
narzędnik	pustkowiem	pustkowiami
miejscownik	pustkowiu	pustkowiach
wołacz	pustkowie	pustkowia

przykłady:

(1.1) Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem, / a w ich namiotach niech braknie mieszkańców!

składnia:

kolokacje:

(1.1) dom na pustkowiu

synonimy:

(1.1) bezludzie, dzicz, głusza, odludzie, pustać, pustka, pustynia; daw. puszcza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pustka ż, puszcza ż, pustak mos/mrz, pustać ż

czas. pustoszyć ndk.

przym. pusty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pustka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wilderness
• arabski: (1.1) برية ż (barrīyya)
• duński: (1.1) ødemark
• rosyjski: (1.1) пустыня ż (pustynâ)

źródła: