polskość

polskość (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɔlskɔɕʨ̑], AS: [polskość]

podział przy przenoszeniu wyrazu: pol•skość

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co polskie; polski charakter czegoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polskość	polskości
dopełniacz	polskości	polskości
celownik	polskości	polskościom
biernik	polskość	polskości
narzędnik	polskością	polskościami
miejscownik	polskości	polskościach
wołacz	polskości	polskości

przykłady:

(1.1) Między polskością jednak a słowiańskością istnieje nie tyle nienawiść, co obcość całkowita i nie do wykorzenienia („a complete and ineradicable incompatibility”).

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.

rzecz. Polska ż, Polak mos, Polaczek mos, Polka ż, spolszczenie n, polszczyzna ż, polak mrz/mzw

przym. polski

przysł. polsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. polski + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Polishness
• baskijski: (1.1) poloniartasun
• duński: (1.1) polskhed w
• esperanto: (1.1) poleco
• fiński: (1.1) puolalaisuus
• hiszpański: (1.1) polonidad ż
• litewski: (1.1) lenkystė ż
• nowogrecki: (1.1) πολωνικότητα ż
• szwedzki: (1.1) polskhet w

źródła: