Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

marzec

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: marzëc

marzec (język polski)

wymowa:
?/i, IPA[ˈmaʒɛʦ̑], AS[mažec]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) trzeci miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Marzec jest moim ulubionym miesiącem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) w marcu • pierwszego / drugiego / trzeciego / … / ostatniego marca • planować / przesunąć na marzec
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. marcowanie n
czas. marcować ndk.
przym. marcowy
przysł. marcowo
związki frazeologiczne:
w marcu koty, w kwietniu psy, a dopiero w maju mykochliwy jak kot w marcu
zobacz też: przysłowia o miesiącach
etymologia:
(1.1) od śwn. marz → marzec < łac. Mārtius mensis („miesiąc Marsa”)[1]; inna, dawna nazwa trzeciego miesiąca w roku to unor[2], pochodząca od liczby jeden, gdyż miesiąc ten rozpoczynał rok
uwagi:
wyrażenie w miesiącu marcu to pleonazm i jest niepoprawne; poprawnie: w marcu
gdy podajemy datę, używamy wyrazu marzec w dopełniaczu, a nie w mianowniku, np. pierwszy marca, nie pierwszy marzec[3]
zob. też marzec w Wikicytatach
zobacz też: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2006, ISBN 83-08-03648-1, s. 316.
  2. rozdział XXIII, Nazwy miesięcy w: Najdawniejsze zabytki języka polskiego, oprac. Witold Taszycki, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1976, s. 136-137.
  3. Jan Miodek, Sienkiewicza 30, mieszkania 5, w: Odpowiednie dać rzeczy słowo. Szkice o współczesnej polszczyźnie, Wrocław 1987.