kończyna

kończyna (język polski)

kończyny (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔ̃j̃n͇ˈʧ̑ɨ̃na], AS: [kõĩ ̯ṇčỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. narząd ruchu u kręgowców

(1.2) daw. zakończenie, kres, granica

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kończyna	kończyny
dopełniacz	kończyny	kończyn
celownik	kończynie	kończynom
biernik	kończynę	kończyny
narzędnik	kończyną	kończynami
miejscownik	kończynie	kończynach
wołacz	kończyno	kończyny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) kończyna górna/dolna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koniec m, końcówka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) < (1.2)

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: koniec, zakończenie

• angielski: (1.1) limb, member
• czeski: (1.1) končetina ż
• esperanto: (1.1) membro
• fiński: (1.1) raaja
• francuski: (1.1) membre m
• gudźarati: (1.1) અવયવ m (avayava)
• hiszpański: (1.1) extremidad ż, miembro m
• islandzki: (1.1) limur m
• japoński: (1.1) 手足(てあし)
• kataloński: (1.1) cama ż, pota ż
• łaciński: (1.1) membrum n
• niemiecki: (1.1) Glied n, Gliedmaße ż
• portugalski: (1.1) membro m
• rosyjski: (1.1) конечность ż
• słowacki: (1.1) končatina ż
• słoweński: (1.1) okončina ż
• szwedzki: (1.1) lem w
• ukraiński: (1.1) кінцівка ż
• włoski: (1.1) arto m

źródła: