instytut

instytut (język polski)

wymowa:

IPA: [ĩw̃ˈstɨtut], AS: [ĩũ̯stytut], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nazwa różnego typu instytucji, przede wszystkim naukowo-badawczych i dydaktycznych; zob. też instytut w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	instytut	instytuty
dopełniacz	instytutu	instytutów
celownik	instytutowi	instytutom
biernik	instytut	instytuty
narzędnik	instytutem	instytutami
miejscownik	instytucie	instytutach
wołacz	instytucie	instytuty

przykłady:

(1.1) On uczy się w instytucie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. instytucik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. institutum

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) institut
• angielski: (1.1) institute
• arabski: (1.1) مؤسسة ż, معهد
• białoruski: (1.1) інстытут m
• bułgarski: (1.1) институт m
• duński: (1.1) institut n
• esperanto: (1.1) instituto
• francuski: (1.1) institut
• interlingua: (1.1) instituto
• jidysz: (1.1) אינסטיטוט m (institut)
• kataloński: (1.1) institut m
• łaciński: (1.1) institutum n
• niemiecki: (1.1) Institut n
• rosyjski: (1.1) институт m
• szwedzki: (1.1) institut n
• ukraiński: (1.1) інститут m
• węgierski: (1.1) intézet
• włoski: (1.1) istituto m

źródła: