de facto

de facto (język polski)

wymowa:

‹de-fakto›, IPA: [dɛ‿ˈfaktɔ], AS: [de‿fakto] ​

znaczenia:

fraza przysłówkowa sposobu

(1.1) polit. praw. tak, jak jest rzeczywiście, zgodnie ze stanem faktycznym

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Sąd w uzasadnieniu stwierdził, że oskarżony de facto przyznał się do winy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) faktycznie, w rzeczywistości, w rzeczy samej, w praktyce, naprawdę, tak naprawdę

antonimy:

(1.1) de iure

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. de facto → faktycznie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) de facto, in fact, actually
• duński: (1.1) faktisk, de facto
• łaciński: (1.1) de facto
• niemiecki: (1.1) de facto

źródła:

de facto (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

fraza przysłówkowa

(1.1) faktycznie, w rzeczywistości

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) de iure

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

de facto (język niemiecki)

wymowa:

znaczenia:

fraza przysłówkowa

(1.1) polit. praw. de facto, faktycznie, w rzeczywistości

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) etwas de facto anerkennen • De-facto-Anerkennung • De-facto-Regime • De-facto-Regierung

synonimy:

(1.1) tatsächlich, faktisch, in der Tat

antonimy:

(1.1) de jure

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. de facto

uwagi:

źródła: