Poła

Poła (język polski)

Poła (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. rzeka w północno-zachodniej Rosji europejskiej, w obwodach twerskim i nowogrodzkim, uchodzi do jeziora Ilmen

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Poła	Poły
dopełniacz	Poły	Poł
celownik	Pole	Połom
biernik	Połę	Poły
narzędnik	Połą	Połami
miejscownik	Pole	Połach
wołacz	Poło	Poły

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Poły • nad Połą • Poła wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Poły

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzeka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Пола ż

źródła:

Poła (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

Pöła • Pȫła

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Polak (obywatel Polski)

(1.2) etn. Polak

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Połn n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: