żyto

żyto (język polski)

żyto (1.1)

żyto (1.2)

wymowa:

​, IPA: [ˈʒɨtɔ], AS: [žyto]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) bot. roln. Secale L., zbożowa roślina jednoroczna, dwuletnia lub wieloletnia z rodziny wiechlinowatych; zob. też żyto w Wikipedii

(1.2) spoż. roln. ziarno żyta (1.1)

(1.3) pot. wódka żytnia

(1.4) uczn. ładna dziewczyna

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żyto	żyta
dopełniacz	żyta	żyt
celownik	żytu	żytom
biernik	żyto	żyta
narzędnik	żytem	żytami
miejscownik	życie	żytach
wołacz	żyto	żyta

przykłady:

(1.1) Ziemia jest tu na ogół piaszczysta i kamienista, zdatna pod uprawę tylko kartofli, żyta, owsa i lnu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kłosy żyta • łan / pole / zagon żyta • uprawiać żyto • pszenżyto

(1.2) tona / worek żyta • skup / eksport / import żyta • zemleć żyto

(1.3) pić żyto • kieliszek / butelka żyta

synonimy:

(1.1) reg. śl. reż

(1.2) reg. śl. reż

(1.3) żytniówka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zboże

(1.2) ziarno

(1.3) wódka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żytniówka ż, żytnisko n

zdrobn. żytko n

przym. żytni

związki frazeologiczne:

czuć wilka w życie • dziura w worze, gość w komorze, piasek w mące, woda w łące, kąkol w życie, złość w habicie — rzeczy niecne • póki żyta – póki byta • wozić żyto na Zawiśle

etymologia:

pol. żyć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rye; (1.2) rye
• baskijski: (1.1) zekale
• białoruski: (1.1) жыта n; (1.2) жыта n
• esperanto: (1.1) sekalo; (1.2) sekalo
• fiński: (1.1) ruis; (1.2) ruis
• francuski: (1.1) seigle m
• hiszpański: (1.1) centeno m
• interlingua: (1.1) secale
• islandzki: (1.1) rúgur m
• jidysz: (1.1) קאָרן m
• kataloński: (1.1) sègol m
• niemiecki: (1.1) Roggen m
• norweski (bokmål): (1.1) rug m
• nowogrecki: (1.1) σίκαλη ż
• rosyjski: (1.1) рожь ż
• suahili: (1.1) ngano
• szwedzki: (1.1) råg w
• ukraiński: (1.1) жито n; (1.2) жито n
• wilamowski: (1.1) kuyn n, kiün n

źródła: