ruszyć

ruszyć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈruʃɨʨ̑], AS: [rušyć]

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: ruszać

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		ruszyć
czas przyszły prosty		ruszę	ruszysz	ruszy	ruszymy	ruszycie	ruszą
czas przeszły	m	ruszyłem	ruszyłeś	ruszył	ruszyliśmy	ruszyliście	ruszyli
	ż	ruszyłam	ruszyłaś	ruszyła	ruszyłyśmy	ruszyłyście	ruszyły
	n	ruszyłom	ruszyłoś	ruszyło
tryb rozkazujący		niech ruszę	rusz	niech ruszy	ruszmy	ruszcie	niech ruszą
pozostałe formy czas zaprzeszły m ruszyłem był ruszyłeś był ruszył był ruszyliśmy byli ruszyliście byli ruszyli byli ż ruszyłam była ruszyłaś była ruszyła była ruszyłyśmy były ruszyłyście były ruszyły były n ruszyłom było ruszyłoś było ruszyło było forma bezosobowa czasu przeszłego ruszono tryb przypuszczający m ruszyłbym, byłbym ruszył ruszyłbyś, byłbyś ruszył ruszyłby, byłby ruszył ruszylibyśmy, bylibyśmy ruszyli ruszylibyście, bylibyście ruszyli ruszyliby, byliby ruszyli ż ruszyłabym, byłabym ruszyła ruszyłabyś, byłabyś ruszyła ruszyłaby, byłaby ruszyła ruszyłybyśmy, byłybyśmy ruszyły ruszyłybyście, byłybyście ruszyły ruszyłyby, byłyby ruszyły n ruszyłobym, byłobym ruszyło ruszyłobyś, byłobyś ruszyło ruszyłoby, byłoby ruszyło imiesłów przymiotnikowy przeszły m ruszony ruszeni ż ruszona ruszone n ruszone imiesłów przysłówkowy uprzedni ruszywszy rzeczownik odczasownikowy ruszenie, nieruszenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ruszanie n, ruszenie n, ruch mrz, nieruchomość ż

czas. poruszać ndk., ruszać ndk.

związki frazeologiczne:

ruszyć dupę • ruszyć głową • ruszyć z kopyta • kto ma sumienie w duszy, ten cudzego nie ruszy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ruszać

• ukraiński: (1.1) рушити

źródła: