przerwa

przerwa (język polski)

przerwa (1.1) w pracy

przerwa (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈpʃɛrva], AS: [pšerva], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) czas, w którym wykonywanie jakiejś czynności zostaje zaprzestane na pewien okres; zatrzymanie działania czegoś

(1.2) czas wolny między godzinami pracy, nauki w szkole

(1.3) wolna przestrzeń otoczona czymś

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przerwa	przerwy
dopełniacz	przerwy	przerw
celownik	przerwie	przerwom
biernik	przerwę	przerwy
narzędnik	przerwą	przerwami
miejscownik	przerwie	przerwach
wołacz	przerwo	przerwy

przykłady:

(1.1) Bez przerwy opowiadał o wczorajszym spotkaniu z Krystyną.

(1.2) Podczas przerwy między lekcjami paliłem papierosa w korytarzu.

(1.3) Nie przeskakuj! 100 metrów stąd jest przerwa w płocie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bez przerwy

(1.2) przerwa wakacyjna • przerwa świąteczna

synonimy:

(1.1) pauza

(1.3) luka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.2) pauza, wakacje, ferie

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. przerwać (przerywać)

rzecz. przerwanie, przerywanie, przerywnik

związki frazeologiczne:

przerwa w życiorysie

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pause, interruption; (1.2) break; (1.3) gap
• arabski: (1.1) إستراحة
• baskijski: (1.1) etenaldi, eten; (1.2) atsedenaldi, atseden
• białoruski: (1.1) перапынак m; (1.2) перапынак m; (1.3) перарыў m
• czeski: přestávka ż
• duński: (1.1) pause w; (1.2) pause w; (1.3) mellemrum n
• esperanto: (1.1) intervalo, paŭzo, interrompo
• niemiecki: (1.1-2) Pause ż; (1.1) Unterbrechung ż
• nowogrecki: (1.1) διακοπή ż; (1.2) διάλειμμα n; (1.3) άνοιγμα n
• ormiański: (1.1) դադար
• rosyjski: (1.1) перерыв m, пауза ż; (1.2) перерыв m
• szwedzki: (1.1) avbrott n, uppehåll n; (1.2) rast w, paus w, avbrott n
• ukraiński: (1.1) перерва ż; (1.2) перерва ż
• włoski: (1.1) intervallo m, pausa ż

źródła: