pióro

pióro (język polski)

pióra (1.1)

pióro (1.2)

pióro (1.4)

pióra (1.5)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjurɔ], AS: [pʹi ̯uro], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ornit. wytwór naskórka ptaków, pokrywający ich ciało, składający się z elastycznej osi i dwu chorągiewek; zob. też pióro w Wikipedii

(1.2) przyrząd do pisania

(1.3) autorstwo dzieła literackiego

(1.4) spłaszczony, rozszerzony koniec wiosła

(1.5) pióra slang. długie włosy, szczególnie u mężczyzny

(1.6) gw. muz. gitara

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pióro	pióra
dopełniacz	pióra	piór
celownik	pióru	piórom
biernik	pióro	pióra
narzędnik	piórem	piórami
miejscownik	piórze	piórach
wołacz	pióro	pióra

przykłady:

(1.1) Wróbel nastroszył pióra.

(1.2) Dziadek pisze listy wyłącznie piórem.

(1.3) To jedyna powieść pióra młodej węgierskiej pisarki.

(1.4) Powinieneś płycej zanurzać pióra wioseł.

(1.5) Gitarzysta potrząsał długimi blond piórami.

składnia:

(1.3) (dzieło) pióra + D.

kolokacje:

(1.1) stroszyć / wymieniać pióra • pióra konturowe / puchowe / pokrywowe • gęsie / kacze / orle / pióro • chorągiewka / stosina pióra

(1.2) pisać piórem • pióro świetlne • pióro kulkowe • pióro na naboje

(1.4) pióro wiosła

synonimy:

(1.1) lotka, sterówka

(1.5) włosy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. piórnik m, pierze n, pierzyna ż, pierzynka ż, pierzenie n, opierzenie n, piórkowanie n, opiórkanie n, pierzastość ż

zdrobn. piórko n, pióreczko n

czas. pierzyć się ndk., opierzyć się dk., piórkować ndk., opiórkać dk.

przym. piórowy, piórkowy, pierzasty, pióropuszowy

związki frazeologiczne:

robić koło pióra • wieczne pióro • parać się piórem

etymologia:

prasł. *pero

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zwierzęta

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) feather; (1.2) pen; (1.4) blade
• arabski: (1.1) قلم (1.2) ريش, ريشة
• baskijski: (1.1) luma; (1.2) idazluma, luma
• białoruski: (1.1) пяро n; (1.2) пяро n; (1.3) пяро n
• bułgarski: (1.1) перо
• dolnołużycki: (1.1) pjero
• duński: (1.1) fjer w; (1.2) pen w; (1.3) pen w
• esperanto: (1.1) plumo; (1.2) plumo
• francuski: (1.1) plume ż; (1.2) plume ż; (1.3) plume ż
• hawajski: (1.1) hulu
• hiszpański: (1.1) pluma ż; (1.2) pluma ż
• interlingua: (1.1) penna, pluma; (1.2) penna, pluma
• japoński: (1.2) ペン
• kaszubski: (1.2) pióro n
• kataloński: (1.1) ploma ż
• łaciński: (1.1) pluma, penna; (1.2) calamus
• łotewski: (1.1) spalva ż
• niemiecki: (1.1) Feder ż
• nowogrecki: (1.2) γραφίδα ż
• portugalski: (1.2) pena ż
• rosyjski: (1.1-2) перо n; (1.4) перо n, лопасть ż
• słowacki: (1.1) pero; (1.2) pero
• szwedzki: (1.1) fjäder w; (1.2) penna w, bläckpenna w
• tahitański: (1.1) hetehete, huruhuru
• tajski: (1.1) กะลวย
• ukraiński: (1.1) перо n; (1.2) ручка ż
• węgierski: (1.1) toll; (1.2) toll
• wilamowski: (1.1) fader ż, fāder ż, faoder ż

źródła:

pióro (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pióro

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. piórnik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: