obywatel

obywatel (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbɨˈvatɛl], AS: [obyvatel], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) członek społeczeństwa danego państwa, mający określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję; zob. też obywatel w Wikipedii

(1.2) przest. oficjalna forma zwracania się do kogoś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obywatel	obywatele
dopełniacz	obywatela	obywateli
celownik	obywatelowi	obywatelom
biernik	obywatela	obywateli
narzędnik	obywatelem	obywatelami
miejscownik	obywatelu	obywatelach
wołacz	obywatelu	obywatele

przykłady:

(1.1) Obywatel powinien dbać o swoją Ojczyznę.

składnia:

(1.1) obywatel + D.

kolokacje:

(1.1) obywatel Polski / Niemiec / Węgier • honorowy obywatel miasta

synonimy:

(1.1) skrót ob.

(1.2) pan

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obywatelstwo n, obywatelskość ż

forma żeńska obywatelka ż

przym. obywatelski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) citizen
• arabski: (1.1) مواطن
• baskijski: (1.1) herritar
• białoruski: (1.1) грамадзянін m; (1.2) грамадзянін m
• czeski: (1.1) občan m
• duński: (1.1) borger w, statsborger w
• esperanto: (1.1) civitano, ŝtatano
• fiński: (1.1) kansalainen
• francuski: (1.1) citoyen m
• grenlandzki: (1.1) innuttaasoq
• hebrajski: (1.1) אזרח m
• hiszpański: (1.1) ciudadano m
• islandzki: (1.1) borgari m, ríkisborgari, m, borgarbúi m, þegn m
• kataloński: (1.1) ciutadà m
• łaciński: (1.1) civis
• niemiecki: (1.1) Bürger m
• nowogrecki: (1.1) πολίτης m
• ormiański: (1.1) քաղաքացի
• rosyjski: (1.1) гражданин m; (1.2) гражданин m
• słowacki: (1.1) občan m
• szwedzki: (1.1) medborgare w
• ukraiński: (1.1) громадянин m; (1.2) громадянин m
• węgierski: (1.1) állampolgár
• wilamowski: (1.1) bjygjer m

źródła: