Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

muszka

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

muszka (język polski)

muszka (1.1)
muszka (1.2)
muszka (1.3)
muszka (1.4)
kobieta ma muszki (1.5) na twarzy
wymowa:
IPA[ˈmuʃka], AS[muška] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. mucha; mała mucha
(1.2) rodzaj ozdoby noszonej przez mężczyzn zamiast krawata; zob. też muszka (ubiór) w Wikipedii
(1.3) jeden z elementów celownika mechanicznego; zob. też muszka (broń) w Wikipedii
(1.4) sztuczna przynęta wędkarska imitująca owada; zob. też mucha wędkarska w Wikipedii
(1.5) sztuczny pieprzyk, czarna kropka przylepiana jako kobieca ozdoba twarzy, typowa dla mody rokokowej
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Te małe, brzęczące muszki okropnie uciążliwe!
(1.2) Na balu Karol wyróżniał się ogromną muszką.
(1.3) Słoń był tak wielki, że myśliwy nawet nie użył muszki do celowania.
(1.5) Starościna nadzwyczaj starannie poprawiła peruczkę, twarz ubieliła, pokładła muszki.[1]
składnia:
(1.2) muszka + D.
kolokacje:
(1.1) muszka owocowa
(1.5) zalotna muszka
synonimy:
(1.1) mucha
(1.2) mucha
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) owad
(1.2) ozdoba
(1.3) występ
(1.4) przynęta
(1.5) pieprzyk
hiponimy:
holonimy:
(1.3) celownik
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mucha ż, muchówka ż
przym. muszy
związki frazeologiczne:
(1.3) wziąć na muszkę
etymologia:
pol. mucha + -ka
uwagi:
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: mucha
źródła:
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło muszka w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  1. Józef I. Kraszewski, Grzechy hetmańskie, Warszawa 1975, s. 130.