holonim

holonim (język polski)

wymowa:

IPA: [xɔˈlɔ̃ɲĩm], AS: [χolõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. słowo oznaczające całość złożoną z pewnych części, np. „armia” w stosunku do słowa „dywizja”; zob. też holonim w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	holonim	holonimy
dopełniacz	holonimu	holonimów
celownik	holonimowi	holonimom
biernik	holonim	holonimy
narzędnik	holonimem	holonimami
miejscownik	holonimie	holonimach
wołacz	holonimie	holonimy

przykłady:

(1.1) Twarz jest holonimem nosa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) meronim

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. holonimiczny

rzecz. holonimia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ὅλος + ὄνυμα (hólos + ónyma) → cały + nazwa

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) holonym
• baskijski: (1.1) holonimo
• czeski: (1.1) holonymum n
• hiszpański: (1.1) holónimo m
• kataloński: (1.1) holònim m
• niemiecki: (1.1) Holonym n

źródła: