dżin

dżin (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy

(1.1) mit. duch w wierzeniach staroarabskich, powstały z czystego ognia albo też obłoku pary, który wpływa na losy ludzkie

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) spoż. anglosaski alkohol gatunkowy o smaku i zapachu jałowca

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dżin	dżiny
dopełniacz	dżina	dżinów
celownik	dżinowi	dżinom
biernik	dżina	dżiny / dżinów
narzędnik	dżinem	dżinami
miejscownik	dżinie	dżinach
wołacz	dżinie	dżiny
ndepr. M. i W. lm: (ci) dżinowie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dżin	dżiny
dopełniacz	dżinu	dżinów
celownik	dżinowi	dżinom
biernik	dżina	dżiny
narzędnik	dżinem	dżinami
miejscownik	dżinie	dżinach
wołacz	dżinie	dżiny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) war. dżinn

(2.1) jałowcówka; war. gin, dżyn

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) demon, duch, duszek, istota

(2.1) alkohol, wódka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dżinn m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) arab. جن

(2.1) ang. gin ← hol. genever

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) genie, jinn; (2.1) gin
• hiszpański: (1.1) genio m; (2.1) ginebra ż
• kataloński: (2.1) ginebra ż
• niemiecki: (1.1) Dschinn m, Flaschengeist m; (2.1) Gin m
• nowogrecki: (1.1) τζίνι n; (2.1) τζιν n, τζινέβρα ż
• ukraiński: (1.1) джин m (džyn)

źródła: