Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

co

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: .coc.o.c/oCOCoco-COOcoocỏcổcờĉočo

co (język polski)

wymowa:
?/i, IPA[ʦ̑ɔ], AS[co]
?/i
znaczenia:

zaimek pytajny

(1.1) …służący do zadawania pytań o orzeczniki

zaimek względny

(2.1) …wprowadzający zdanie podrzędne zawężające zakres zdania nadrzędnego który, jaki, jak

przyimek

(3.1) …służący do wykazywania częstości jakiegoś wydarzenia

wykrzyknik

(4.1) …wyrażający zdziwienie, zaskoczenie (nieuprzejme)
odmiana:
(1.1) blm,
(2.1) nieodm.
(3.1) nieodm.
(4.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Co Jerzy chciałby na urodziny? Myślę, że (on chciałby) nową płytę.
(2.1) Weź wazon, co stoi na stole.
(2.1) Kup sobie, co chcesz.
(3.1) Jerzy dostaje pensję co tydzień.
(4.1) Justyno! / – Co?
(4.1) Przepraszam, czy mógłbym przejść? / – Co?
(4.1) Nie dostałem już biletów. / – Co? No to mamy zepsuty wieczór!
składnia:
(3.1) co + M. / B. / przest. D.[1][2]
kolokacje:
synonimy:
(2.1) który, jaki, jak
(3.1) każdego
(4.1) słucham, proszę
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zaim. coś
partyk. coś
związki frazeologiczne:
co dwie głowy, to nie jednaco najmniejnie ma coco się stało, to się nie odstanieco się czynić nie godzi, to też i mówić szkodzico się odwlecze, to nie ucieczeco się oszczędzi na siewie, straci się na żniwieco się prędko wznieci, niedługo świecico wolno wojewodzie, to nie tobie smrodzieco się w pannie taiło, to się po ślubie wyjawico się wielu podoba, trudno sam ustrzeżeszco się źle nabędzie, rychło się pozbędzieco się źle zaczyna, to się dobrze kończypo coco kraj, to obyczajnie wszystko złoto, co się świecipokaż kotku, co masz w środkuBóg pomaga tym, co sami sobie pomagająnie czyń drugiemu, co tobie niemiłe / nie rób drugiemu, co tobie niemiłeco ma piernik do wiatrakaczego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiałco nagle, to po diabletyle, co kot napłakałco łaskapóki coco najmnieja co więcejkto nie chce pracy znieść, ten nie ma co jeśćjeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodziłjedz chleb z każdą warzą, a rób, co ci każąco z oczu, to z sercazły to ptak, co swe gniazdo plugawi / zły to ptak, co własne gniazdo kalaco Anglik zmyśli, Francuz skréśli, a Niemiec doma nakrupi, wszystko to głupi Polak kupico Francuz wymyśli, to Polak polubichłop, co musi, rad uczynico marzec wypiecze, to kwiecień wysieczegdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeśćno to cojak się nie ma, co się mówi, to się leży, z kim się gramówić, co ślina na język przyniesiena co dzieńco za dużo, to niezdrowoa co po czyjej wielkości, jak nie ma w głowie mądrościbądź co bądźco sił w nogachco niecogadać, co ślina na język przyniesie / pleść, co ślina na język przyniesiewiedzieć, co w trawie piszczyco swój, to nie obcyco tchumałe co niecokto kupuje, czego mu nie trzeba, nie ma potem za co kupić chlebaco prawdaco chwilaco ty nie powiesznie ma za coco ptakiem z gęby wyleci, wołem nazad nie wciągnieszświęty Andrzej ci ukaże, co ci los przyniesie w darzedobra żona tym się chlubi, że gotuje, co mąż lubico mąż, to wąż, co żona, to męczeńska koronaco najwyżejmało co niewielao mało coniech nie wie lewica, co czyni prawicajak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się manie ma tego złego, co by na dobre nie wyszłoco doco dnia / co dzieńco wieczórnie mów nikomu, co się dzieje w domuco tyczym chata bogata, tym rada
etymologia:
st.pol. cso < st.pol. czso < prasł. *čьso, dopełniacz od prasł. *čь < praindoeur. *kʷid, por. łac. quid[3]
w językach wschodnio- i południowosłowiańskich zwykle rozszerzone za pomocą partykuły prasł. *-to, stąd prasł. *čьto, por. ros. что, scs. чьто[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło co w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 82 i 83.
  2. Hasło co w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 137 i 138.
  3. 3,0 3,1 Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2006, ISBN 83-08-03648-1.

co (język angielski)

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) = slang. companyfirma
odmiana:
(1.1) lp co; lm cos
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. company
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

co (język czeski)

wymowa:
?/i
znaczenia:

zaimek

(1.1) co
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

co (język dalmatyński)

wymowa:
znaczenia:

zaimek

(1.1) co
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w papierowych słownikach lub wiarygodnych słownikach online. Jeśli znasz dalmatyński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

co (język dolnołużycki)

wymowa:
znaczenia:

zaimek pytajny

(1.1) co (tylko przy pytaniu)

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) forma czasownika kśěś
odmiana:
(1.1) co, cogo, comu, co, cym, com
przykłady:
(1.1) Co sy kupił? – To, což jo maś powěźeła. → – Co kupiłeś? – To, co mi mama powiedziała.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: což (zaimek względny)
źródła:

co (esperanto)

morfologia:
co
wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) jęz. litera c, C
odmiana:
(1.1) nieodm. lub
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Źródłosłów dla morfemu aboc i pochodzącego od niego słowa aboco
(1.1) W wariancie odmiany „z myślnikiem” wymawia się dwa razy „o” - raz jako część nazwy litery, a raz jako morfem rzeczownika[1]
(1.1) zobacz też: abocoĉodoefogoĝoĥoijoĵokomonoopokuorosoŝotouŭovovuoiksoipsilonozo
źródła: