| Uwaga |
|---|
barć
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
barć (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pszcz. dziupla z gniazdem pszczół; zob. też barć w Wikipedii
- (1.2) pszcz. kłoda z wydrążonym otworem dla rodziny pszczelej
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik barć barcie / rzad. barci[1] dopełniacz barci barci celownik barci barciom biernik barć barcie / rzad. barci narzędnik barcią barciami miejscownik barci barciach wołacz barci barcie / rzad. barci
- przykłady:
- (1.1) Ma on tu kawał ziemi i lasu, barci swoich pilnuje, rzemiosło sprawia, człowiek spokojny…[2]
- (1.1) U góry w dębie spróchniałym widać było dziuplę ogromną, jakby stworzoną na to, aby w niej pszczoły dzikie barci założyły.[3]
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) ul kłodowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) ul
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bartnik mos, bartniczka ż, bartodziej mos, bartnictwo n, barta ż, barciak m
- przym. bartny, barciowy, bartniczy, barciakowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od prasł. *br̩tь[4][5], a to od rdzenia praindoeur. *bher-[4][5], *bhor- lub *bhr̩-[5] → drążyć[4], brać, trzymać, nieść[5]
- por. białor. борць, czes. brť, ros. борть, słc. brť i ukr. борть
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) wild beehive
- niemiecki: (1.1) Baumbeute m
- słowacki: (1.1) brt m, brť ż
- ukraiński: (1.1) борть ż
- źródła:
- ↑ Hasło barć w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 34.
- ↑ J. I. Kraszewski: Stara baśń, t. 2, rozdz. VII
- ↑ J. I. Kraszewski: Stara baśń, t. 1, rozdz. X
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Hasło barć w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 4.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Hasło barć w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4, s. 33.