accusativus

accusativus (użycie wyrazu obcego w języku polskim)

wymowa:

(spolszczona) ‹akuzatiwus›

podział przy przenoszeniu wyrazu: a•ccu•sa•ti•vus

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. zob. biernik

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	accusativus	accusativy
dopełniacz	accusativu	accusativów
celownik	accusativowi	accusativom
biernik	accusativus	accusativy
narzędnik	accusativem	accusativami
miejscownik	accusativie	accusativach
wołacz	accusativie	accusativy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) akuzatiwus, akuzatyw

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przypadek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. akuzatiwus mrz, akuzatyw mrz

skr. A.

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. accusativus

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: biernik

źródła:

accusativus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. biernik, przypadek określający cel czynności (pytania: kogo? co?)

odmiana:

(1.1) accūsātīvus, accūsātīvī (deklinacja II);

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	accūsātīvus	accūsātīvī
dopełniacz	accūsātīvī	accūsātīvōrum
celownik	accūsātīvō	accūsātīvīs
biernik	accūsātīvum	accūsātīvōs
ablatyw	accūsātīvō	accūsātīvīs
wołacz	accūsātīve	accūsātīvī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. accuso

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: abessivus • ablativus • absolutivus • accusativus • adessivus • allativus • comitativus • dativus • dedativus • elativus • ergativus • essivus • genitivus • illativus • inessivus • instrumentalis • locativus • nominativus • partitivus • possessivus • prolativus • terminativus • translativus • vocativus

źródła: