absurdus

absurdus (język łaciński)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niepasujący, niewłaściwy

(1.2) głupi, bezwartościowy

odmiana:

(1) (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	absurdus	absurda	absurdum	absurdī	absurdae	absurda
dopełniacz	absurdī	absurdae	absurdī	absurdōrum	absurdārum	absurdōrum
celownik	absurdō	absurdae	absurdō	absurdīs
biernik	absurdum	absurdam	absurdum	absurdōs	absurdās	absurda
ablatyw	absurdō	absurdā	absurdō	absurdīs
wołacz	absurde	absurda	absurdum	absurdī	absurdae	absurda
stopień wyższy absurdior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik absurdior absurdius absurdiōrēs absurdiōra dopełniacz absurdiōris absurdiōrum celownik absurdiōrī absurdiōribus biernik absurdiōrem absurdius absurdiōrēs absurdiōra ablatyw absurdiōre absurdiōribus wołacz absurdior absurdius absurdiōrēs absurdiōra
stopień najwyższy absurdissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik absurdissimus absurdissima absurdissimum absurdissimī absurdissimae absurdissima dopełniacz absurdissimī absurdissimae absurdissimī absurdissimōrum absurdissimārum absurdissimōrum celownik absurdissimō absurdissimae absurdissimō absurdissimīs biernik absurdissimum absurdissimam absurdissimum absurdissimōs absurdissimās absurdissima ablatyw absurdissimō absurdissimā absurdissimō absurdissimīs wołacz absurdissime absurdissima absurdissimum absurdissimī absurdissimae absurdissima

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: