διάβολος

διάβολος (język nowogrecki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) diabeł

odmiana:

(1.1) M20a: lp D. διάβολου / διαβόλου, B. διάβολο , W. διάβολε ; lm M. & W. διάβολοι , D. διάβολων / διαβόλων, B. διάβολους / διαβόλους

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) σατανάς

antonimy:

(1.1) άγγελος

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. διαβολίζω

przym. διαβολικός

zdrobn. διαβολάκι, διαβολάκος

przysł. διαβολικά

związki frazeologiczne:

στο διάβολο

etymologia:

gr. διάβολος < διαβάλλω (oczerniać, zniesławić)

uwagi:

forma równoważna διάολος

źródła:

διάβολος (język starogrecki)

transliteracja:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. diabeł

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. διαβάλλω

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. διαβάλλω → oczerniać, zniesławiać

uwagi:

źródła: