Łużyce

Łużyce (język polski)

Łużyce (1.1)

wymowa:

​, IPA: [wuˈʒɨʦ̑ɛ], AS: [u̯užyce]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. region w Niemczech i częściowo w Polsce, zamieszkany przez Niemców i Słowian; zob. też Łużyce w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	Łużyce
dopełniacz	Łużyc
celownik	Łużycom
biernik	Łużyce
narzędnik	Łużycami
miejscownik	Łużycach
wołacz	Łużyce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Dolne Łużyce • Górne Łużyce

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łużycki mrz, Łużyczanin mos, Łużyczanka ż

przym. łużycki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Lusatia
• baskijski: (1.1) Lusazia
• białoruski: (1.1) Лужыца ż
• chorwacki: (1.1) Lužica
• czeski: (1.1) Lužice
• dolnołużycki: (1.1) Łužyca ż
• esperanto: (1.1) Luzacio
• górnołużycki: (1.1) Łužica ż
• hiszpański: (1.1) Lusacia
• łaciński: (1.1) Lusatia
• niemiecki: (1.1) Lausitz ż
• rosyjski: (1.1) Лужица
• serbski: (1.1) Лужица
• słowacki: (1.1) Lužica ż
• szwedzki: (1.1) Lausitz
• włoski: (1.1) Lusazia ż

źródła: